• خانه
  • بلاگ ها
  • اشتیاقی تا بی‌نهایت: نگاهی هنری به شعر مولانا «اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من»
مشاهیر ایران

اشتیاقی تا بی‌نهایت: نگاهی هنری به شعر مولانا «اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من»

 

شعر «اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من / دل من داند و من دانم و دل داند و من» از سروده‌های جاودانه‌ی مولانا جلال‌الدین بلخی است؛ شاعر و عارفی که شور عاشقانه را در بستر عرفان به تصویر می‌کشد. مولانا با زبانی ساده اما پرشور، پیوندی رازآلود میان دل، جان و معشوق الهی را به تصویر می‌کشد.  این بیت با عمق ویژه‌اش، بیان‌گر پیوند دل، جان و معشوق در لحظه‌ای سرشار از اشتیاق و شناخت درونی‌ست. چنین محتوای پراحساس و معنوی، الهام‌بخش هنرمندانی‌ست که به دنبال بیان معنا از طریق فرم‌های تجسمی هستند.

در هنر طراحی داخلی، چیدمان نمایشگاه‌ها، یا ساخت فضاسازی‌های مفهومی، استفاده از این شعر در قالب حروف کالیگرافی فومی برش‌خورده می‌تواند به فضایی متعالی و شاعرانه منتهی شود. این سبک از حروف، به دلیل جنس سبک، قابلیت نصب آسان، و امکان انتخاب انواع فونت‌های هنری، گزینه‌ای ممتاز برای هنرمندان، طراحان صحنه و دکوراتورها محسوب می‌شود. شعری از مولانا که با نورپردازی مناسب یا در کنار المان‌های مینیمال قرار گیرد، می‌تواند تجربه‌ای عمیق برای مخاطب خلق کند.

 

.




جستجو تماس
چت ورود